3 juli 2022
Moderne slavernij.
Ik ben slachtoffer van mensenhandel.
BAM, daar staat het. Ik denk al de hele week na over hoe ik dit het beste kan verwoorden. Hoe geef je woorden aan iets dat zo pijnlijk en traumatisch was voor me en soms nog steeds kan zijn…
Op 19-jarige leeftijd ben ik verkocht voor 20.000 Duitse Mark aan een Afrikaanse man die ik kende als Jimmy. Hij was mijn pooier en ik heb een tijdje voor hem gewerkt. Ik verdiende gemiddeld 20.000 per maand destijds. Vanaf dat moment had ik een prijs, ik wist wat ik waard was, één maansalaris van mijn zelf verdiende geld.
Ik was geen mens meer, ik was een slaaf. Mijn lichaam was een middel om geld te verdienen, de drugs verdoofde de pijn. Ik dacht dat ik van Jimmy hield en ik probeerde hem tevreden te houden met geld, veel geld. Dat ik daardoor allerlei mensonwaardige dingen toestond, elke dag opnieuw, nam ik voor lief.
Het is me gelukt om te vluchten, ik moest. De mishandelingen, zowel fysiek als geestelijk, waren nog te handelen. Ik was zo gehersenspoeld, ik dacht dat het erbij hoorde, dat het normaal was. Er kwam een moment dat hij een mes op mijn keel zette, dat was het moment waarop ik wist dat ik moest vluchten.
Ik heb jarenlang nachtmerries gehad, dan werd ik in paniek wakker. Ik droomde dat hij mijn keel open sneed met een mes, ik voelde het warme bloed lopen en zat rechtop in bed met mijn handen om mijn keel. Het duurde dan altijd even voordat ik me besefte dat ik veilig was, het was maar een droom.
Het heeft uiteindelijk nog 26 jaar geduurd dat ik durfde toe te geven voor mezelf dat ik slachtoffer ben van mensenhandel. Het trauma was te groot, het besef was te pijnlijk. Dit is iets wat je in films ziet, dat kan toch niet over mij gaan?
1 juli is Ketikoti. Op die dag wordt de afschaffing van de slavernij in Nederland herdacht. Het is een bevrijdingsfeest dat wordt gehouden op 1 juli. Het is goed om stil te staan bij deze gebeurtenis. Het verleden mag en kan zich niet herhalen!
Maar afschaffing van slavernij? Er is toch tot op de dag van vandaag nog steeds sprake van slavernij wereldwijd? Ook in Europa, ook in Nederland. Loop maar een rondje over de Wallen in Amsterdam of ga naar een seksclub. Het is naïef om te denken dat alle dames daar vrijwillig werken.
Dit jaar is het eerste jaar dat ik zelf ook stil sta bij Ketikoti. Ik als ex-slaaf vier mee dat ik vrij ben. Ik als overlevende van mensenhandel voel me geen slachtoffer meer. De scherpe kantjes van het trauma zijn eraf, de herbelevingen zijn nu nog nare herinneringen. De nare herinneringen zijn verhalen die verteld mogen worden.
Mijn ketenen zijn gebroken. Er is ruimte voor herstel.
Wow, wat een dappere, indrukwekkende blog! Heel veel respect voor jou! Ik moet denken aan de quote van Victor Hugo, die Les Miserables schreef: “Slavernij is niet afgeschaft, het is nu slechts voorbehouden aan vrouwen en we noemen het prostitutie. ” Vieren dat we vrij zijn en strijden voor hen die nog niet vrij zijn! Liefs, van Elise