Ik heb een beetje moeite met het woord sexwerker. Als ik het typ op mijn laptop, verschijnt er ook rood lijntje onder. Zelfs mijn laptop herkent het woord niet. Ik heb zelf 19 jaar in de prostitutie gezeten. Als ik het op die manier verwoord, heb ik er geen moeite mee om het te zeggen.
Het liefst zeg ik hoe het was, hoe het echt voelde voor mij. Ik speelde de hoer, met de nadruk op spelen. Op die manier kon ik mezelf voor de gek houden, wat ik was tenslotte geen hoer, ik speelde er eentje. Sexwerker wekt voor mijn gevoel de indruk of ik werk met sex.
Het was voor mij geen werk. Niet zoals ik nu aan het werk ben. Ik deed het omdat ik een verslaving moest bekostigen. Ik had het geld nodig en ik was afhankelijk van drugs. Dat gaf me zo’n machteloos gevoel, alsof een klant macht over me had. Hij had tenslotte geld en dat wou ik zo snel mogelijk hebben.
Ik had allerlei mindfucks bedacht om te overleven in die wereld. Het was puur voor mezelf om me staande te kunnen houden in een keiharde wereld. Ok, ik was zelf ook niet de makkelijkste, eerlijk is eerlijk. Ik verdoofde mezelf, schakelde mijn gevoel uit. Op die manier lukte het me om het spelletje te spelen, om het vol te houden.
Het was vernederend voor mij om avond aan avond te tippelen op de Europalaan. Dingen te doen met mannen die 9 van de 10 keer niet eens de moeite hadden genomen om zichzelf op te frissen. Ik heb ook in clubs gewerkt en achter het raam. Daar kon je je tenminste nog wassen.
Ik heb op 19 jarige leeftijd in Duitsland gewerkt, heb daar een pooier gehad. Ik werd zelfs door verkocht aan een andere pooier. Ik wist wat ik waard was, 20.000 Duitse mark. Dat gedoe daar in Duitsland is ook niet goed geweest voor mijn zelfbeeld. Ik heb er nog jarenlang nachtmerries over gehad.
En toen kwam na bijna 20 jaar het moment dat ik besloot te stoppen. Er groeide nieuw leven in mij en het werd tijd om andere keuzes te maken. Het fysiek stoppen met het werk was echt niet het moeilijkst, maar de strijd in mijn hoofd was zo zwaar af en toe.
Mijn lichaam was een ding geworden om geld mee te verdienen. Mijn hoofd zat vol met verhalen die ik mezelf had wijsgemaakt om te overleven. Hoe kan je van jezelf houden als je walgt van je lijf, als je je schaamt voor de dingen die je met je hebt laten doen voor een paar euro?
Het is me gelukt, anders had ik er niet over kunnen schrijven. Stukje bij beetje, kleine stapjes de goede kant op. Soms lukt het nog steeds niet helemaal in mijn hoofd, soms droom ik nog erover. Maar mijn lichaam wat ik eerst zo haatte, heeft me 3 prachtige kinderen gegeven.
Ik heb mezelf kunnen vergeven. Ik durf zelfs te zeggen dat ik me niet meer schaam. Ja, ik heb er ooit een gigantische puinhoop van gemaakt. Nu weet ik dat ik aan het overleven was. Ik was 16 jaar toen ik begon met de hoer spelen. Op die leeftijd kun je geen bewuste keuze maken met betrekking tot dat vak.
Waarom zeg ik dan dat ik de hoer heb gespeeld? Is dat geen stigma? Voor mij niet. Op deze manier kan ik het zien als iets dat achter me ligt. Door het zelf zo te benoemen, haal ik de macht weg bij een ander die slecht over me wilt praten.
Ik heb die oude Vanessa zo ontzettend lief. Soms zie ik ineens een stukje oud gedrag van mezelf. Ik kom mijn oude ik nog zo vaak tegen, zeker tijdens mijn opleiding. Door van mezelf te houden, zie ik het, accepteer ik het en kan ik het proberen los te laten. Vechten tegen mezelf is veel te vermoeiend. Het is wat het is.
En alle bedachte mindfucks rondom dat verleden? Het zijn goede verhalen geworden waar ik samen met anderen inmiddels om kan lachen. Dat is heel fijn om te mogen ontdekken, na al die jaren vol schaamte.
Geschreven 30 januari 2021
Wat dapper van je, dit stuk schrijven en dan ook nog op deze site zetten. Ik denk iets van wat je schrijft ook wel te herkennen. Vooral dat iets in jezelf steeds weer weggestopt ‘moet’ worden om te kunnen overleven. En dat dat precies dat is wat het meest eigene, het meest authentieke aan jou is. Dat precies dat weggestopt moet worden, er niet mag zijn. Omdat je ooit wijsgemaakt is dat je anders niet kan en mag overleven. Ik ben zo blij te lezen dat je je inmiddels hebt weten te bevrijden uit de wereld waarin je zat. En dat je je lichaam langzaamaan hebt leren waarderen. Dat je jezelf gevonden hebt en kan respecteren. Om wat het is. Veel geluk verder. En dank voor je tekst. Ik heb er wat van opgestoken.