Bakfietsmoeder, haha!
Ik ben onderweg op mijn bakfiets naar onze locatie op de stadsbrug. Voor het rode stoplicht kom ik een oude bekende tegen. Ik herken haar, maar kan niet meteen plaatsen waarvan. Ineens zie ik het, zij heeft vroeger op de HAP-bus gewerkt.
De HAP-bus was de plek waar ik vroeger veel kwam. Het is een huiskamerproject op de tippelzone in Utrecht. Je kon er condooms halen, er was 2x per week een arts, koffie en thee stond klaar, ik kon mijn gebruikte spuiten omruilen voor nieuwe spuiten. En het belangrijkste voor mij, ze hadden er tosti’s!
Vaak als ik ging werken was mijn geld van de vorige dag allang op aan de drugs. Als ik werkte, ging ik na mijn eerste klant snel naar de bus. Ik bestelde een tosti en kon eindelijk ontbijten. De medewerkers waren echt lief en ik heb daar uren aan de bar gezeten alles bij elkaar om “mijn verhaal” te doen.
Nu fiets ik hier met een oud-medewerker van die bus en praat ik trots over mijn nieuwe leven. Ik heb inmiddels 3 prachtige kinderen, een super toffe baan en ik ben EINDELIJK clean. Terwijl ik dit vertel gaat er van alles door mijn hoofd. Deze dame heeft mij in 1 van mijn slechtste periodes gezien. Hoe fijn is het dan om vertellen over hoe mijn leven nu is.
Volgende stoplicht: “ik moet hier rechtsaf.” “Prima, zeg ik, ik moet rechtdoor.” Lachend fietst ze door. “Je bent nu een bakfietsmoeder, haha!” Poeh, deze komt echt binnen. Het besef, ik ben nu een bakfietsmoeder.
Met een glimlach van oor tot oor fiets ik verder, nieuwsgierig naar wat de rest van deze dag me brengt.